Omgaan met ongeneeslijk zieke partner
Je partner is ongeneeslijk ziek. Jullie leven als stel is hierdoor enorm veranderd. Hoe ga je als partner om met alle onzekerheid? Met alle veranderingen, het verdriet en de machteloosheid die deze ziekte ongevraagd met zich meebrengt?
Je hebt veel vragen en dat heeft gemaakt dat je op internet bent gaan zoeken. Als palliatief doula en voormalig huisarts heb ik veel gezinnen begeleid, waarbij één van de partners ongeneeslijk ziek was.
Jouw zoektocht herken ik als geen ander. Als partner voel je je soms onzichtbaar. En daarom deel ik hieronder een verhaal uit mijn praktijk.
"Mijn vrouw is ongeneeslijk ziek en wil hier niet over praten..."
Het laatste stadium van haar ziekte… een krachtige vrouw, maar ook iemand die nergens over wilde praten. Ze had pas heel laat medische hulp gezocht. En toen de diagnose gesteld werd, was er geen behandeling meer mogelijk.
Haar partner vond dit ongelooflijk moeilijk. Hij zou het er juíst zo graag met elkaar over haar ziekte hebben en ook over het slechte vooruitzicht. Hij was zich enorm bewust van het korte stukje leven dat nog voor hen lag en had juist zóveel behoefte aan openheid. Aan praten over wat hen overkwam, aan weten hoe zijn vrouw zich voelde. Hij had zoveel te bespreken, maar stuitte op een oorverdovende stilte.
Als partner voel je je machteloos en eenzaam
Hij voelde zich volledig machteloos, bang voor wat er zou komen. Hij had geen idee hoe lang hij dit verdriet en deze onzekerheid nog kon blijven dragen. De wijkverpleegkundige en de huisarts vroegen soms wel “hoe is het nu met jou?” maar hij voelde ook dat er op zo’n moment geen echte ruimte was om te praten. Terwijl er ondertussen kostbare tijd voor hen tweeën verstreek.
Een advies waarmee deze partner verder kon
Mijn advies in deze situatie? Dat gaat niet over een lijstje met dingen die ze zouden moeten doen, of het forceren van een gesprek. Mijn advies aan de partner was: "Laten wij twee praten, één op één."
Ik nam de tijd voor een aantal gesprekken alleen met hem. We spraken over zijn diepe wens tot openheid en de realiteit dat je niemand kunt dwingen om te praten. Ik nam zijn gevoel serieus, erkende de enorme ingewikkeldheid van zijn situatie. De één wil praten, de ander kan het simpelweg niet. Ik gaf hem de ruimte.
Rust in de omgang met een ongeneeslijk zieke partner
Het effect van deze gesprekken was voelbaar. De echtgenoot kreeg weer lucht en voelde zich minder alleen. En wat heel bijzonder was: er kwam rust in de relatie tussen hen twee. Waarschijnlijk omdat zij zich ook gehoord voelde, maar dan zonder woorden. Gehoord en gezien in het nu (nog) niet kunnen praten.
Dit is waarom mijn begeleiding als palliatief doula zo onderscheidend is. Het is misschien wel het onderdeel van mijn begeleiding waar ik het meest trots op ben. Als jij als partner je verhaal en emoties nergens kwijt kan, staat dat het contact en de liefde tussen jou en je ernstig zieke levenspartner in de weg. En juist die verbinding is zo ontzettend belangrijk in de laatste periode van het leven. Tijd en aandacht voor jou als zorgende partner is een onmisbaar onderdeel van begeleiding bij ongeneeslijke ziekte.
Waar kun jij als zorgende partner terecht?
Jij weet als geen ander hoe overspoeld en onzichtbaar je je als partner kunt voelen nu jouw levensgezel ongeneeslijk ziek is.
Juist nu ben ik er voor je, zodat jij als partner je vragen kwijt kunt. Zodat je jouw verhaal kwijt kunt, je zorgen kunt bespreken. Zodat jij de kracht vindt en houdt om in deze intense periode overeind te blijven.
Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen in het omgaan met je ongeneeslijk zieke partner?
Laten we dan een half uurtje bellen.
Als je onderstaand formulier invult, dan neem ik contact via je mail met je op om een afspraak te plannen.
